Vandaag precies een jaar geleden kwam ik aan bij het Auskin Creative Center in Vuku, midden in mijn reis over de S:t Olavsleden.
Een bijzondere plek, gerund door een bijzondere vrouw: Mona. 🌿✨
Het was daar, op die plek, dat ik na jaren voor het eerst rust en stilte in mijn hoofd ervaarde. Eindelijk. Geen ruis, geen gejaagd gevoel. Alleen stilte, natuur en ruimte.
Daar nam ik me ook iets voor: nooit meer zo druk te zijn. Nooit meer mezelf op te laten jagen door werk, verwachtingen of mijn eigen onrust. 💭
En toch… hier ben ik weer.
Druk. Te druk. Klachten waarvan ik dacht dat ze verdwenen waren, zijn terug. 😔
Vorige week overviel me ineens de gedachte: waar ging het mis? Waar heb ik het laten gebeuren dat ik weer in die oude gewoontes ben gestapt?
Ik weet het antwoord eigenlijk wel. Het leven. Ondernemen. Verwachtingen. Dingen die moeten. Maar vooral ook: dingen die ik mezelf opleg.
En ja, ondernemer zijn brengt druk met zich mee. Maar die extra druk, die laag erbovenop… die maak ik toch echt zelf.
Gelukkig mag ik binnenkort weer terug naar de plek waar het vorig jaar begon. Over 2 weken stap ik opnieuw op de S:t Olavsleden. Weer op pad. Weer op zoek naar rust, ruimte en eenvoud. En het mooiste: ik mag starten op dezelfde plek als waar ik een jaar gelden vandaag aan kwam, Auskin Creative Center. Hoe mooi is dat? 🙏
En dit keer niet alleen. Samen. Twee paar voeten over oude pelgrimspaden, nieuwe gesprekken, andere inzichten. 👫🥾
Het voelt als een tweede kans. Niet alleen een reis over een pad, maar vooral een reis terug naar mezelf.
Het grote aftellen is begonnen.
En ik kan niet wachten.
