De weken vliegen voorbij. Tussen het harde werken door probeer ik zoveel mogelijk leuke dingen te doen. Een van die dingen is het plannen van een nieuwe reis naar de Olavsleden. En gisteren was een belangrijke stap: we hebben onze reiswensen omgezet in concrete plannen. De tickets zijn geboekt, en we hebben contact opgenomen met het startpunt om twee bedden te reserveren. Het avontuur begint!
Dit jaar kiezen we voor de binnenroute. De organisatie heeft deze route aangepast, en hij is weer volledig toegankelijk. Even leek het spannend of alles op tijd rond zou komen, maar dankzij de inzet en doorzettingskracht van velen is het gelukt. Nu kunnen we met een gerust hart de reis gaan maken.
Maar waar starten we? Bij de splitsing in Munkeby, waar de binnen- en buitenroute zich scheiden? Nee, eerder. We beginnen in Vuku, bij het AKS. Waarom juist daar? Dat is voor mij een makkelijke keuze. Bij Mona in het Ask heb ik ooit voor het eerst ervaren hoe stilte in je hoofd echt voelt. Geen gedachten, geen plannen, geen drukte. Gewoon rust. Door de maanden heen is die stilte weer verdwenen, en mijn hoofd bruist van ideeën, taken en plannen. Hoe mooi zou het zijn om die rust opnieuw te vinden?
In mijn boek schrijf ik over deze ervaring, en het zou fantastisch zijn als het Engelse boek tegen die tijd klaar is. Dan kan ik er een exemplaar aan Mona overhandigen. Een bijzonder moment om naar uit te kijken!
Natuurlijk weet ik niet of ik op dag drie van de reis die rust al ga ervaren. Dit jaar heb ik geen zes weken de tijd om tot bezinning te komen, maar ik hoop dat het lukt binnen de periode die ik wél heb. Even helemaal terug naar rust in mijn lijf en hoofd.
Wat een geweldig vooruitzicht: terug naar de Olavsleden, terug naar het prachtige Noorwegen, terug naar het meerdaags wandelen. Het avontuur roept, en ik kan haast niet wachten!