Wat een onzin eigenlijk, die titel. Wat is druk zijn nou eigenlijk? Geen tijd voor niets of voor niets geen tijd? 🤷♂️
Er is genoeg te doen, absoluut. Maar “druk druk druk”? Nee, daar doe ik niet meer aan mee. Vorig jaar nam ik me voor: geen gejakker meer, meer rust, meer balans. 🧘♂️
Is dat mislukt? Nee hoor. Ik heb me gewoon even laten verleiden. Terugvallen in oude gewoontes is zo makkelijk. Het voelt dan al snel weer als “druk”. En eerlijk: als ik nu kijk naar wat ik een jaar geleden allemaal deed… geen idee waar ik die tijd vandaan haalde. 😅
Ik merk dat ik juist rustiger wil leven en zo min mogelijk “moet”. Ik doe liever wat ik wil. En dat voelt zó anders. Willen kost minder energie dan moeten. 💡
Dus nee, niet druk. Al waren de afgelopen weken wél gevuld met een paar flinke uitdagingen. Maar ik blijf erbij: druk was het niet. 😎
Camperdroom op wielen 🚐
Al jaren stond hij op mijn verlanglijst: een camper.🚐 En eindelijk… gevonden! Precies zoals ik het wilde. Alles erop en eraan. En ja hij heet Olav (natuurlijk). 😄
We zijn gelijk op pad. Een paar afspraken in Enschede slim gecombineerd met ontspanning. Fiets achterop, camper aan de kant. Het leven is goed. 🚲✨
Ik red me wel dit weekend. Geen haast. Geen stress. Gewoon genieten.
Een vergeten mijlpaal en een nieuw begin 🗺️
Wat ik deze week bijna vergat: 1 juli 2024. De dag dat ik bij de 0-kilometersteen aankwam bij de Nidaros, het einde van de Olavsleden. 💚
En wat wilde ik níet stoppen. Het voelde alsof ik nog weken door had kunnen lopen. Geen zin om te stoppen, geen zin om terug te gaan.
Gelukkig… volgende week mag ik wéér. Vanaf Vuku deze keer, binnendoor terug naar de Nidaros. Ik kan haast niet wachten. De rugzak staat al klaar (nou ja, bijna). 🥾🇳🇴
Voor nu zit ik heerlijk voor de camper, op een fijne camperplek. Glaasje in de hand, glimlach op mijn gezicht. 🧋
Zondag terug. Dan inpakken. Dan, bijna, vertrekken.
Noorwegen, we komen eraan. En we hebben er vreselijk veel zin in! 💙