Vandaag ligt mijn rugzak open op tafel. Morgen vertrekken we naar Maastricht, waar we het Krijtlandpad gaan lopen, 103 kilometer dwalen door het glooiende Zuid-Limburg. Een nieuw avontuur lonkt, maar terwijl ik inpak, komen oude herinneringen haast vanzelf mee.
Elke keer dat ik iets in mijn tas stop, mijn regenjas, die ene paar fijne sokken, mijn trouwe waterfles, flitst er een moment voorbij. Een beeld, een gevoel, een geur misschien. Ze nemen me mee terug naar mijn tocht over de S:t Olavsleden. Die bijzondere reis door Zweden en Noorwegen leeft niet alleen voort in foto’s of in mijn boek waarin ik alles heb opgeschreven, maar ook in de spullen die ik toen gebruikte. Ze zijn als het ware dragers van herinneringen geworden. Tastbaar bewijs van wat was.
Het blijft me raken hoe sterk herinneringen kunnen kleven aan ogenschijnlijk simpele dingen. En hoeveel geluk er in die kleine dingen schuilt. Terwijl ik me voorbereid op deze week wandelen, voel ik hoe het nieuwe zich al mengt met het oude. Niet alleen herinneringen aan de Olavsleden, maar ook aan eerdere tochten als het Pieterpad, de Hermannsweg of de Eggeweg. Blijkbaar hoeven herinneringen zich niet af te bakenen, ze willen gewoon graag samen op pad.
Wandelen en werken wisselen zich tegenwoordig in een mooi ritme af. Dat voelt als een voorrecht. Een week vol frisse lucht, beweging en eenvoud ligt voor ons, en ik kijk er met veel zin naar uit. Daarna keren we terug, hopelijk vol nieuwe energie, en kunnen we weer verder bouwen aan ons bedrijf. Maar eerst: even helemaal weg.
En toch stel ik mezelf ook die vraag: wat gaat deze tocht me brengen? Mijn reis over de S:t Olavsleden was zó intens, zo rijk aan inzichten, ontmoetingen en persoonlijke groei… kan iets daar ooit aan tippen? Misschien hoeft dat ook niet. Misschien hoeft deze wandeling alleen maar zichzelf te zijn. Gewoon goed, op haar eigen manier.
Het Krijtlandpad is bovendien het eerste meerdaagse pad dat we sámen lopen. Alleen dat maakt het al speciaal. Ik voel me nieuwsgierig, verwachtingsvol en ja, een tikkeltje zenuwachtig. Wat zullen we tegenkomen? Wat nemen we straks weer mee, behalve onze rugzak?
Volgende week weet ik het. Dan zijn er nieuwe herinneringen bijgekomen. Misschien zelfs wel genoeg voor een volgend hoofdstuk. Benieuwd naar mijn eerdere tocht en alles wat die reis me bracht? In mijn boek deel ik het hele verhaal, een pelgrimage door landen én door het leven.
Volg mij op mijn tochten via polarsteps.