Dat hoor ik dus best vaak. “Wandelen, wat zonde van je tijd.” Je schiet niet op, het gaat langzaam, en meestal eindig je weer op de plek waar je begon. Tja, als je het zo bekijkt, lijkt het misschien ook wel een beetje zinloos.
Maar juist in die opmerkingen zit, wat mij betreft, de hele essentie van wandelen verscholen.
Wandelen is vertragen. Even loskomen van het tempo van de dag, de klok die tikt, de agenda die roept. Je komt letterlijk in beweging, maar innerlijk sta je even stil. En ja, soms kom je weer uit op hetzelfde punt als waar je begon, maar geloof me, je komt er anders aan.
Na een wandeling van bijvoorbeeld tien kilometer ben je misschien fysiek terug op dezelfde plek, maar mentaal heb je vaak een hele reis gemaakt. Gedachten zijn op hun plek gevallen, dingen zijn helderder geworden. Hoe langer je loopt, hoe dieper je denkt, hoe meer je uit de knoop raakt.
Een paar keer per jaar ga ik met een stel vrienden op pad. Meerdaagse wandeltochten, tentje of hangmat mee, koken op een vuurtje. We praten veel, lachen veel, en bij het kampvuur lossen we de wereldproblemen op, of in elk geval doen we een poging. Na zo’n weekend stap ik opgeladen terug de ‘echte wereld’ in. Dat is zo’n fijn gevoel: fris in je hoofd, warm vanbinnen.
Maar dan zijn er ook die tochten die je alleen maakt. Zoals ik vorig jaar deed, vijf weken lopen in m’n eentje. Daar kun je je vooraf eigenlijk geen voorstelling van maken. Je hebt zoveel tijd. Tijd om na te denken, om stil te worden, om te voelen wat er in je leeft. Ook de dingen waar je normaal liever niet aan denkt. Maar tijdens het wandelen komen ze toch. En gek genoeg: dat is goed.
Het lucht op. Het geeft ruimte. Dingen krijgen een plek.
Ik bedoel dat letterlijk: het plaatst dingen. Herinneringen, gedachten, gevoelens die soms elke dag door je hoofd blijven malen, ineens zijn ze er nog wel, maar ze overheersen niet meer. Tijdens die tocht heb ik daar veel over mogen nadenken. En wat ik daaruit gehaald heb? Rust. Begrip. Acceptatie.
Wandelen is dus allesbehalve zonde van je tijd. Het is misschien wel het beste wat je met je tijd kunt doen.
Wat het mij allemaal heeft gebracht? Daar heb ik een boek over geschreven. Je vindt het hier: